Recherche

Wat is een ouderschapsproject met spermadonatie? In welke gevallen ben ik betrokken?Als u een onvruchtbaar koppel bent:Het gebruik van donorsperma kan worden overwogen bij een volledige of bijna volledige afwezigheid van zaadcellen, of om de overdracht van een genetische aandoening van een mannelijke drager op zijn nageslacht te voorkomen.Als u een vrouwelijk koppel bent:Het gebruik van donorsperma is een gangbare optie om een gezin te stichten. Deze donatie maakt het mogelijk een biparentale gezinsstructuur te creëren en één of meerdere kinderen te dragen en te baren. Voor een tweede kind kan dezelfde partner de zwangerschap dragen, of kan het koppel ervoor kiezen af te wisselen.Als u een alleenstaande vrouw bent:De beslissing om een traject van alleenstaand moederschap via spermadonatie te starten, kan voortkomen uit levensomstandigheden die het moeilijk maakten een stabiele relatie op te bouwen of te behouden, of uit zorgen rond leeftijd en vruchtbaarheid.Als u twijfelt om u te engageren in solo-moederschap, of als u zich in een nog recente relatie bevindt, is het mogelijk om een vruchtbaarheidsanalyse te laten uitvoeren.Als u jonger bent dan 38 jaar, heeft u ook de mogelijkheid uw vruchtbaarheid te bewaren door uw eicellen te laten invriezen voor later gebruik (zie de rubriek over vruchtbaarheidsbehoud om “niet-medische” redenen).Anonieme spermadonor of gekende (gerichte) spermadonor?In België wordt in de meeste gevallen gebruikgemaakt van anonieme donatie. Het sperma is afkomstig van vrijwillige donors die vruchtbaar zijn, in goede fysieke en mentale gezondheid verkeren en waarvan de motivatie in overeenstemming is met het doel en de ethiek van de donatie. Deze donors ondergaan vooraf genetische en serologische onderzoeken om optimale veiligheidsvoorwaarden te garanderen voor de ontvangers.De anonimiteit van de donor wordt gerespecteerd volgens de Belgische wetgeving, zelfs wanneer de spermastalen afkomstig zijn van spermbanken buiten België.Voor onvruchtbare koppels wordt bij de matching rekening gehouden met de etnische afkomst, fysieke kenmerken en bloedgroep van de toekomstige vader.Voor vrouwelijke koppels of alleenstaande vrouwen is de matching gebaseerd op etnische afkomst. Op het gepaste moment selecteert de kliniek de meest geschikte donor.Aangezien wij, indien nodig, kunnen samenwerken met andere spermbanken die gelijkwaardige veiligheidswaarborgen bieden, is er doorgaans geen wachttijd. In geval van nood aan een donor van “extra-Europese” origine of met een zeldzame bloedgroep, kan het echter soms nodig zijn om te wachten om de beste match te vinden.Wat de veiligheid betreft: ongeacht het type donatie, anoniem of gericht, mag enkel sperma worden gebruikt dat werd ingevroren en waarvoor de donor serologische tests heeft ondergaan op het moment van invriezen en/of zes maanden later, om elk risico op infectieoverdracht te voorkomen.Ongeacht de reden van de donatie, legt de Belgische wetgeving een limiet op van zes families die gebruik mogen maken van het sperma van dezelfde donor. Zodra deze “quota” is bereikt, kunnen de resterende spermastalen nog worden gebruikt voor een nieuwe zwangerschap binnen deze zes families, op voorwaarde dat er op het moment van de aanvraag nog stalen beschikbaar zijn.Gerichte spermadonatie, waarbij de donor gekend is, is toegestaan in België. Indien u overweegt sperma te ontvangen van een door u gekozen donor, is het essentieel dat deze donor voldoet aan de psychologische en medische criteria die door de kliniek zijn vastgelegd. Na de donatie wordt de donor volgens de Belgische wetgeving vrijgesteld van elke ouderlijke verplichting en heeft hij geen enkel recht op het kind. Indien u in een ander land woont, zijn de afstammingswetten van dat land van toepassing. Begeleidingstraject Psychologisch(e) gesprek(ken)Voor elke aanvraag tot gebruik van donorgameten zijn Belgische centra wettelijk verplicht een voorafgaand psychologisch gesprek aan te bieden.In ons centrum worden systematisch één tot drie psychologische gesprekken gepland vóór de medische behandeling. U krijgt de gelegenheid om psychologen te ontmoeten die gespecialiseerd zijn in vruchtbaarheid en nauw samenwerken met uw gynaecoloog om een multidisciplinaire aanpak te garanderen. Er wordt bijzondere aandacht besteed aan vragen die specifiek zijn voor deze vorm van ouderschap, met name rond de communicatie naar de omgeving en het kind over de wijze van conceptie.Indien ons centrum om ethische redenen niet gunstig kan ingaan op uw aanvraag, zullen wij u alle nuttige informatie verstrekken om u door te verwijzen.Medisch onderzoekWanneer patiënten na reflectie beslissen om het proces voort te zetten, wordt een klassiek preconceptioneel vruchtbaarheidsonderzoek via bloedafname voorgeschreven voor de toekomstige moeder. De baarmoederholte en de doorgankelijkheid van de eileiders worden geëvalueerd. Bepaalde onderzoeken worden ook voorgeschreven aan de partner.Praktische modaliteitenAfhankelijk van het medisch onderzoek van de persoon die de zwangerschap zal dragen, wordt meestal eerst intra-uteriene inseminatie met donorsperma voorgesteld.Indien andere factoren van vrouwelijke onvruchtbaarheid worden vastgesteld of bij herhaalde mislukkingen van inseminaties, kan een in-vitrofertilisatie (IVF) worden voorgesteld. Advies Wij raden aan het zwangerschapstraject vooraf te plannen door tijdig contact op te nemen met de gynaecoloog of vroedvrouw die uw zwangerschap zal opvolgen, zodat u uw traject in de medisch begeleide voortplanting met hen kunt delen. Focus In principe hanteert ons team een leeftijdsgrens voor alleenstaande ouderschapsprojecten tussen 30 en 45 jaar.In geval van ovariële insufficiëntie is een eiceldonatie gecombineerd met spermadonatie (dubbele donatie) ook mogelijk.Mannen die anonieme donor willen worden, kunnen op consultatie komen voor louter informatieve doeleinden. Onze gespecialiseerde secretaresses staan eveneens tot uw beschikking voor vragen.Mogelijkheid om BEGECS te gebruiken voor donor-matching. Onze specialisten Geassocieerde dienstenDienst Gynaecologie-Verloskunde / FertiliteitskliniekAlle leden van het MBV-team (Medisch Begeleide Voortplanting) behandelen aanvragen voor anonieme of gerichte spermadonatie.. Voor kandidaat-donoren:Dr. Isabelle DUPONDDr. Catherine HOUBADr Fabienne DEVREKER Team van psychologen:Chantale LaruelleIsabelle PlaceDenis Walravens 

In het kader van de inhuldiging van de nieuwe route en onthaalfaciliteiten van de spoedafdeling legt Adeline Higuet, de directeur van de afdeling, uit wat haar visie is op de spoedafdeling, het renovatieproject en de volgende fasen van de werkzaamheden. In het renovatieproject voor de spoedafdeling zorgt de architectuur voor de functionaliteit en wordt de functionaliteit ondersteund door de architectuur, in die zin dat de configuratie van de infrastructuur wordt aangepast aan de spoedeisende zorg die men wil toedienen. Die benadering is gebaseerd op het zoneconcept dat wordt gebruikt door de modernste spoedafdelingen.Bij het zoneconcept staat de patiënt centraal in een continue stroom, waarbij hij of zij verschillende specifieke zorgzones doorloopt waar de ziekenhuisarchitectuur in combinatie met verzorging door een tandem van een spoedarts en -verpleegkundige zorgt voor een omvattende, zorgzame en vloeiende zorg vanaf de aankomst op de spoedafdeling tot het ontslag of de opname. Het voordeel van deze benadering is dat patiënten sneller kunnen worden behandeld. We willen uiteraard zo efficiënt mogelijk werken, maar tegelijkertijd menselijk en respectvol blijven ten aanzien van de patiënten, hun behoeften en hun situatie.De eerste zorgzone bestaat uit het onthaal en een wachtkamer voor volwassenen en pediatrische spoedgevallen. In de centrale zone bevinden zich drie triagecabines die cruciaal zijn voor het zoneconcept."We hebben binnen de medische triage ook een bijzonderheid ontwikkeld (triage 3): de fasttrackzone, waar 'niet-dringende' spoedgevallen worden behandeld die snel kunnen worden aangepakt zonder dat de patiënt naar de zorgzone voor de ernstigere gevallen moet. Die zone heeft ook een eigen wachtkamer."Die drie ruimtes, samen met een ontspanningsruimte bedoeld om het welzijn van het personeel te verhogen, vormen samen het nieuwe deel van de spoedafdeling dat in mei wordt geopend. Daarnaast wordt ook de huidige spoedafdeling gerenoveerd met een hedendaagsere look en structurele aanpassingen die ons in staat zullen stellen om per zorgzone te werken. Het gaat om:Triagezone 4, voor (lichte) medische aandoeningen waarvoor geen ziekenhuisopname nodig is;Zorgzones 1, 2 en 3, waarover de patiënten worden verdeeld op basis van de ernst van de situatie en de dringendheid van de behandeling. De dringendste gevallen (vanwege hun ernst) worden doorverwezen naar het shocklaboratorium."We hebben ook een nieuwe geïntegreerde bewakingseenheid die de spoedafdeling voorziet van 6 tot 8 bedden voor tijdelijke opname."  De bewakingseenheid is bedoeld voor: Patiënten die 3 à 6 uur moeten worden opgevolgd voor ze naar huis mogen (bijvoorbeeld bij een hersenschudding, pijnbestrijding);Patiënten die 12 à 24 uur moeten worden opgevolgd voor ze naar huis mogen;Patiënten die moeten worden opgenomen, in afwachting van een bed dat vrijkomt op de dienst waarnaar ze vervolgens zullen worden overgeplaatst.Alles gebeurt er met respect voor de patiënt, de omstandigheden waarin hij wordt opgevangen en de familie die met hem is meegekomen. Trauma care is een duidelijk afgebakende zone voor de behandeling van chirurgische en orthopedische pathologieën.De strategische ligging naast de spoedradiologie zorgt voor een vlotter verloop van de zorg.De bewakingseenheid en trauma care (respectievelijk de gele en roze zones) werden gerenoveerd in 2024. De volgende fasen van het project worden het meest complex, met de renovatie van de isolatiekamer en de psychiatrische raadplegingsruimtes en de renovatie van de medische cabines en de volledige werkruimte voor artsen en verpleegkundigen. Deze fase is complexer omdat ze wordt uitgevoerd zonder de activiteiten te onderbreken en dus in zones waar op dat moment patiënten zijn. Gelukkig hebben we de steun van de infrastructuurafdeling, die het probleem gaat aanpakken via een stoelendans tussen de ongebruikte en gebruikte delen van de afdeling. We willen de werken afronden tegen het einde van het jaar."Onze veranderingen aan de spoedafdeling zijn geïnspireerd op de waarden respect, zorgzaamheid en luisteren naar zowel de patiënten als de teams. De patiënt staat centraal bij alles wat we doen."Wat betreft de werking hebben we overigens het geluk dat onze tandems van spoedartsen en -verpleegkundigen van topniveau zijn."We zijn als eerste ziekenhuis in Brussel een uniek model aan het creëren met een multidisciplinair spoedgevallenteam dat bestaat uit spoedartsen, maar ook internisten (die uitkijken voor zeldzamere pathologieën: men vindt wat men zoekt), anesthesisten, chirurgen en senior pediaters. Het is dankzij die gecombineerde vaardigheden dat onze afdeling enerzijds zulke doeltreffende zorg kan bieden aan onze patiënten en anderzijds een opleidingsomgeving vormt voor onze artsen in opleiding. Een andere bijzonderheid van onze afdeling is dat patiënten vanaf hun aankomst worden opgevolgd door een tandem van een arts en verpleegkundige. Het is wetenschappelijk bewezen dat die aanpak de zorgkwaliteit significant verbetert."*Met deze veranderingen willen we een vlottere, positievere, menselijkere en zorgzamere patiëntenervaring creëren. Onze missie is gebaseerd op drie belangrijke concepten: 'Care', verzorgen met respect;'Cure', de patiënten behandelen;'Counsel', op basis van onze verplichting om de patiënt medisch op te volgen."Patiënten vertrekken hier niet zonder te begrijpen wat ze hebben. Alle nodige afspraken worden vastgelegd. Ze krijgen systematisch alle nodige informatie, documenten en voorschriften."We zijn op onze afdeling ook bijzonder aandachtig voor de tweetaligheid. Er moet natuurlijk nog veel gebeuren, maar we doen er samen met de verpleegkundigen, artsen en DGH- en MUG-bestuurders alles aan om een optimale zorg te garanderen. *Bron: The impact of senior doctor assessment at triage on emergency department performance measures: systematic review and meta-analysis of comparative studies, Maysam Ali Abdulwahid 1, Andrew Booth 1, Maxine Kuczawski 1, Suzanne M Mason 1 , Emerg Med J, 2016 Jul;33(7):504-13. doi: 10.1136/emermed-2014-204388. Epub 2015 Jul 16. Dr. Adeline HIGUETDirecteur van de spoeddienst van het H.U.B

Image Directe lijn naar noodopvang +32 2 555 34 02 Image Vitale nood 112 Image Adres : Rue Meylemeersch 56, 1070 BruxellesDe Spoedafdeling biedt de bevolking 24x7 ononderbroken toegang tot algemene en gespecialiseerde medische zorg. Image De dienst Een gekwalificeerd team van spoedartsen en gespecialiseerde verpleegkundigen staat in voor de opvolging van complexe pathologieën die al werden behandeld in onze ziekenhuizen, maakt de link met de specialisten mogelijk en vangt elke nieuwe patiënt op, ongeacht de werkelijke of vermeende ernst.Meer info :  Spoed Contact en adres

Ter gelegenheid van de CVA-workshops die worden georganiseerd door de Neurovasculaire kliniek van het Erasme Ziekenhuis – H.U.B. leggen logopedisten Laura Moraldo en Costanza Rollo Collura en neurolinguïst Agnès Brison ons concreet uit welke de implicaties de spraak- en/of taalstoornissen hebben bij patiënten die één of meerdere CVA's hebben gehad.  Een woord dat op het puntje van je tong ligt ... Kunt u het verschil uitleggen tussen spraak- en taalstoornissen?Een verworven taalstoornis (ook 'afasie' genoemd) is een taalstoornis bij patiënten die vóór hun CVA een normale taalontwikkeling hadden. Deze stoornis resulteert in het onvermogen van de patiënt om taal te gebruiken om anderen te begrijpen of om zich uit te drukken, zowel mondeling als schriftelijk. Ze tast de woordenschat aan, de zinsbouw en zelfs de 'pragmatische' aspecten van communicatie, zoals het begrijpen van humor, impliciete boodschappen, beeldspraak, alles wat ingewikkeld is in de relatie van de patiënt met anderen.Een spraakstoornis (ook 'dysartrie' genoemd) tast het vermogen van de patiënt aan om de woorden in zijn hoofd uit te spreken, om klanken aan elkaar te rijgen als de zinnen lang zijn of de opeenvolging van klanken complex is (bv. opeenvolging van medeklinkers, gelijkaardige klanken zoals p/b; l/n). Dysartrie is dus een uitspraakprobleem. Het kan ook problemen veroorzaken met betrekking tot het gebruik van de stem. Spraak- en taalstoornissen kunnen beide het gevolg zijn van een CVA of hoofdletsel. Ze kunnen samen of onafhankelijk van elkaar voorkomen. "De meeste patiënten hebben niet alleen een spraak- of taalstoornis. Ze hebben vaak ook andere stoornissen, zoals motorische of cognitieve problemen, die te wijten zijn aan de hersenletsels die het CVA heeft veroorzaakt in verschillende zones van de hersenen. Daarom moet de patiënt multidisciplinaire zorg krijgen."Welke gevolgen hebben spraak- en taalstoornissen?  Zijn ze onomkeerbaar? Image Meestal leggen we de patiënt uit dat de zones die zijn aangetast niet meer terug zullen gaan werken, maar dat andere zones die voorheen die taak niet vervulden het werk zullen overnemen. Dat noemen we hersenplasticiteit: de hersenen kunnen zenuwverbindingen reorganiseren. Het herstel hangt af van tal van factoren, zoals de locatie en omvang van het letsel, de leeftijd, de motivatie en de aan- of afwezigheid van ruimere cognitieve problemen (geheugen, aandacht enz.).Voor de patiënt is de impact vooral psychosociaal want de communicatie en interactie met zijn omgeving (zowel persoonlijk als professioneel) zijn heel moeilijk. Dat onvermogen om te communiceren beïnvloedt zijn sociale banden, zijn werk. Het brengt grote frustraties met zich mee, vooral wanneer de patiënt zich bewust is van zijn stoornis en problemen. "Patiënten zeggen vaak 'het woord zit in mijn hoofd, maar het komt er niet uit'. Ze hebben echt het gevoel dat het woord op het puntje van hun tong ligt, maar dat ze het toch niet kunnen uitspreken. Dat overkomt ons allemaal wel eens, maar bij afasie gebeurt het soms bij elk woord. Als je daar heel de dag mee moet worstelen, elke dag opnieuw, wordt het al snel extreem frustrerend en kan het leiden tot een vorm van isolatie, een laag zelfbeeld en een impact op het professionele leven van de patiënt."Ook op de mantelzorgers heeft het een grote dagelijkse impact. Zij moeten veel moeite doen om te begrijpen en interpreteren wat de patiënt probeert te zeggen. Die voortdurende inspanningen kunnen een cognitieve, mentale en vooral emotionele overbelasting veroorzaken voor de mantelzorgers, die ook moeten leren leven met een persoon die niet meer is wie hij vroeger was.  Image "Het risico op een burn-out is reëel en naast communicatieproblemen kunnen taal- en spraakstoornissen leiden tot een verstoorde relatie tussen mantelzorger en patiënt, in de zin dat de rollen worden omgedraaid. De persoon die ooit de steun en toeverlaat van het gezin was, is nu de persoon die verzorgd en geholpen moet worden. Die veranderde dynamiek kan moeilijk zijn om mee om te gaan – er bestaan dan ook praatgroepen om mantelzorgers hierin te begeleiden."Spraak- en taalstoornissen bij patiënten die één of meer beroertes hebben gehad, vormen ook een uitdaging voor de zorgverleners. Communicatie is ontzettend belangrijk in het revalidatieproces, of het nu gaat om communicatie tussen de zorgverlener en de patiënt, de zorgverlener en de familie van de patiënt of de zorgverleners onderling. Hoe kunnen we iemand helpen beter te worden als we niet begrijpen of verkeerd interpreteren wat hij ons zegt?Daarom hebben we een hele reeks hulpmiddelen die ons, afhankelijk van de capaciteiten van de patiënt, in de meeste gevallen in staat stellen hem te begrijpen en te beantwoorden aan zijn behoeften. We gebruiken afbeeldingen, geschreven woorden, mondelinge gesloten vragen (ja/nee-vragen), schrijven en tekenen om patiënten te helpen zich uit te drukken en hun frustratie te temperen. "We werken samen met alle therapeuten die betrokken zijn bij het zorgtraject van de patiënt om te zorgen dat iedereen de behoeften van de patiënt zo goed mogelijk begrijpt. We willen situaties vermijden waarin patiënten zich zo gefrustreerd en ontmoedigd voelen door hun onvermogen om zich uit te drukken en begrepen te worden dat ze boos worden en gaan huilen in het bijzijn van de zorgverleners die hen echt willen helpen en zich totaal machteloos voelen."Welke medische behandelingen zijn er momenteel beschikbaar in het Erasme Ziekenhuis – H.U.B. om spraak- en taalstoornissen te voorkomen/beperken/behandelen (?) bij patiënten die een of meerdere CVA's hebben gehad?  Bij een CVA moet er zo snel mogelijk worden ingegrepen.Wat betreft het medisch luik heeft het H.U.B. een CVA-eenheid (Stroke Unit) in de Neurovasculaire kliniek die chirurgische ingrepen uitvoert (trombectomie en trombolyse) om de slagaders vrij te maken en de normale bloedstroom te herstellen zodat de hersenletsels zoveel mogelijk worden beperkt.Op paramedisch gebied is er het ambulant neurologisch functioneel revalidatiecentrum voor volwassenen (CRFNA) waar een multidisciplinair team van logopedisten, kinesisten, ergotherapeuten, een psycholoog, neuropsychologen, artsen en een maatschappelijk werker de patiënten centraal stellen en nauw samenwerken om zo goed mogelijk te beantwoorden aan hun behoeften en persoonlijke doelstellingen.In samenwerking met de logopedisten bieden de ergotherapeuten communicatiehulpmiddelen aan, met name in de acute fase, en observeren ze hoe de patiënt het aanpakt, analyseren ze de capaciteiten en beoordelen ze de ernst van de stoornis. Ze stellen ook oefeningen voor, zoals categorieën opstellen, woorden samenvoegen of de fijne motoriek voor schrijven en precieze bewegingen herstellen. Die oefeningen vormen de basis voor een hele reeks activiteiten die zullen worden uitgevoerd met de andere zorgverleners die betrokken zijn bij het zorgtraject van de patiënt.  Image De neuropsychologen werken aan de cognitieve functies zoals geheugen, aandacht en concentratie, die cruciaal zijn voor de spraak- en taalrevalidatie.De kinesisten helpen de patiënten om aan hun houding te werken, want die heeft een impact op hun ademhaling en dus hun spraak.We hebben ook een eigen psycholoog op de dienst die de patiënten en hun mantelzorgers helpt om emotioneel en mentaal om te gaan met het leven na een CVA.Ook op de Stroke Unit zijn er logopedisten aanwezig die de patiënten bijstaan in de zogenaamde 'acute' fase, dus wanneer ze net een CVA hebben gehad. Ze beoordelen of de patiënt een slikstoornis heeft, om te bepalen of hij wel of niet kan eten.Indien nodig worden de patiënten vervolgens opgenomen op de dienst neurologische revalidatie, want zelfs wanneer ze medisch stabieler zijn, hebben ze vaak nog een opvolging in het ziekenhuis nodig. Patiënten hebben ook begeleiding nodig om te leren omgaan met hun autonomieverlies, dat vaak aanzienlijk is in het begin (met name niet kunnen stappen). Andere logopedisten volgen de slikstoornissen (dysfagie) op als die niet zijn opgelost, en behandelen de taal- (afasie) en spraakstoornissen (dysartrie). De revalidatie kan dan beginnen.Wanneer de patiënt tot slot in de chronische fase komt, d.w.z. wanneer hij op middellange of lange termijn moet leven met de stoornissen die door het CVA zijn veroorzaakt, is het aan de logopedisten en neurolinguïsten om te begrijpen hoe het er thuis aan toe gaat en om te zorgen dat de vaardigheden die de patiënten bij hen verwerven ook worden overgedragen naar de buitenwereld. Dat is een belangrijke stap.  Wat kan de patiënt en/of eventueel de mantelzorger thuis doen om opnieuw beter te kunnen communiceren?De patiënt heeft een rustige omgeving nodig."Afasie is geen doofheid, het is gewoon een begripsprobleem. Het heeft dus geen zin om luid te praten of te roepen om te communiceren." Patiënten met spraak- en taalproblemen hebben natuurlijk meer tijd nodig om woorden en zinnen te vormen, en het is belangrijk om, ook al is de verleiding groot, hun zinnen niet voor hen af te maken, hen niet te onderbreken, niet te doen alsof je hen begrijpt, want dat is erg infantiliserend en kan hun wil en motivatie om te communiceren tenietdoen. Gesloten vragen, die met ja of nee beantwoord moeten worden, zijn een uitstekende communicatietechniek.  Samenvatten of herformuleren is ook heel nuttig voor mantelzorgers die zeker willen zijn dat ze begrepen hebben wat de patiënt wilde zeggen. Een patiënt die een CVA heeft gehad, voelt zich tot 2 jaar na het accident extreem moe. Hij heeft dus rust nodig om te herstellen, maar ook om zijn hersenen de tijd te geven om zijn kennis te reorganiseren."Vaak vragen de mensen in de omgeving van de patiënt wat ze hem kunnen laten doen, maar de rol van de familie of omgeving is om de patiënt aan te moedigen en te motiveren bij zijn inspanningen om te blijven proberen communiceren. De revalidatie is onze taak. Wat patiënten van hun familie nodig hebben is geduld en zorgzaamheid."Laura Moraldo, LogopedistCostanza Rollo Collura, LogopedistAgnès Brison, Neurolinguïst