Recherche

Wat zijn interstitiële pneumopathieën? Diffuse interstitiële pneumopathieën vormen een geheel van relatief zeldzame longaandoeningen. Het gaat om ziekten die het longparenchym (m.a.w. de long zélf) treffen, met een min of meer belangrijke infectie- en fibrosegraad, wat leidt tot soms ernstige ademhalingsinsufficiëntie. Onder deze verzamelterm vallen vooral:  •    Idiopathische longfibrose •    Sarcoïdose •    Niet-specifieke interstitiële longziekte •    Cryptogene organiserende pneumonie •    Longschade als neveneffect van auto-immuunziekten (bindweefselziekten en vasculitis) •    Overgevoeligheidspneumonitis (‘boerenlong’, ‘vogelkwekerslong’), •    Bepaalde beroepsziekten van de longen (blootstelling aan asbest-, mineraal- of metaalstof) of veroorzaakt door medicatie. Idiopathische longfibrose (IPF) Idiopathische pulmonale of longfibrose (IPF) behoort samen met sarcoïdose tot de meest frequente aandoeningen in deze groep. De jaarlijkse incidentie wordt geraamd op 10 nieuwe gevallen per 100.000 mensen per jaar, maar lijkt nog op te rukken. Bij IPF wordt de long geleidelijk vernietigd en vervangen door littekenweefsel. Dit leidt tot onomkeerbare en toenemende ademhalingsinsufficiëntie. Oorzaken en risicofactoren De etiologie ervan (het complex van oorzaken) is nog onbekend, maar roken, milieuvervuiling, blootstelling aan bepaalde virussen en de aanwezigheid van gastro-oesofageale reflux spelen zeker een rol. Er bestaan ook familiale vormen waarbij genetische mutaties duidelijk werden geïdentificeerd. IPF treft meer mannen dan vrouwen. De diagnose wordt meestal gesteld omstreeks 60-jarige leeftijd. Diagnose en behandeling Het gaat hier om zeldzame ziekten waarvoor dan ook een bijzondere expertise vereist is. De diagnose is complex en vraagt multidisciplinair overleg. Voor idiopathische longfibrose bestaan momenteel twee behandelingen: Esbriet en Ofev. Het gaat hier niet echt om genezing maar om vertraging van de verdere ontwikkeling. Behoudens tegenindicaties bij de patiënt, moet een longtransplantatie overwogen worden. In dit geval werken we nauw samen met het team voor longtransplantaties. Er vindt op regelmatige basis multidisciplinair overleg plaats om complexe dossiers te bespreken; we beschikken ook over een afdeling voor klinisch onderzoek zodat we toegang hebben tot een programma van geavanceerd onderzoek in dit domein. Zo kunnen we patiënten de mogelijkheid geven om deel te nemen aan internationale onderzoeken die nieuwe behandelingen testen. Het Erasmeziekenhuis maakt deel uit van een Europees netwerk van experts op het domein van diffuse interstitiële pneumopathieën (ERN lung). Wij zijn actief op het domein van klinisch onderzoek, met de mogelijkheid om deel te nemen aan onderzoeksprotocollen en klinische proeven.  Tot slot ondersteunen we en nemen we actief deel aan activiteiten van de patiëntenverenigingen, met name de Association Belge Francophone contre la Fibrose Pulmonaire (ABFFP). Nuttige documenten Informatie voor patiënten Brochure: Therapie met Esbriet Brochure : Idiopathische pulmonale fibrose (IPF) Brochure : Idiopathische Pulmonale Fibrose (IPF) behandeling met OFEV® Verzoek om advies Download het document voor het aanvragen van een advies van uw huisarts of specialist voor de Kliniek voor Diffuse Interstitiële Longaandoeningen. Verzoek om advies Dieet- en levensstijladvies bij klachten van gastro-oesofageale reflux Restenarm dieet Multidisciplinair team Organigram Onze specialisten

Wat is de ziekte van Parkinson? De ziekte van Parkinson is een neurodegeneratieve aandoening die veel voorkomt: zelfs de meest frequente na de ziekte van Alzheimer. Ze vloeit voort uit een tekort aan dopamine, een neurotransmitter in de diepe hersenen. In België lijden naar schatting ongeveer 30.000 mensen aan de ziekte van Parkinson: dat is ongeveer 2 à 3 per 1000 inwoners. Mannen worden iets vaker getroffen dan vrouwen. Er is nog geen sluitende duidelijkheid over de oorzaken van deze ziekte. Vermoedelijk spelen complexe genetische en omgevingsfactoren een belangrijke rol. De typische symptomen van deze ziekte zijn tremor in rust, stijfheid en vertraging van de motoriek. Soms treden ook niet-motorische symptomen op en worden bijv. slaap, gedrag of geheugen aangetast.   Behandelingen Neurologen kunnen behandelingen met medicatie voorschrijven. Deze behandelen niet de ziekte maar zijn wel doeltreffend voor de symptomen. Voor het handhaven van een goede fysieke conditie speelt ook kinesitherapie een belangrijke rol. In samenwerking met het Centrum voor neurologische functionele revalidatie (volwassenen) kan een complete evaluatie van de fysieke fitheid gerealiseerd worden. In een meer gevorderd stadium van de ziekte kan hersenstimulatie worden voorgesteld in samenwerking met de dienst voor neurochirurgie, vooral bij mensen die nog geen 70 jaar zijn. Andere mensen hebben baat bij een behandeling in samenwerking met de dienst voor gastro-enterologie, met behulp van een pomp die medicatie inbrengt in het spijsverteringskanaal.  Andere pathologieën Sommige zeldzame ziekten kunnen in hun vroege fase lijken op de ziekte van Parkinson. De neuroloog zal door zijn/haar expertise bepaalde specifieke symptomen van deze ziektes vaststellen, die we als Parkinson plus syndromen kwalificeren. Zo wordt het onderscheid gemaakt, vaak in samenwerking met de diensten voor diagnostische neuroradiologie en voor nucleaire geneeskunde, en samen met de neuropsychologen. Niet alles wat trilt, wijst op de ziekte van Parkinson. Essentiële tremor is een aandoening die zich onderscheidt door het feit dat de tremor het enige symptoom is, dat bovendien typisch optreedt bij de uitvoering van bepaalde bewegingen zoals eten, drinken of tandenborstelen. Dit blijft vaak onder de radar, hoewel het vermoedelijk frequenter is dan de ziekte van Parkinson. Essentiële tremor is meestal zeer goed te behandelen met medicatie, en veel minder vaak met een neurochirurgische ingreep. Dystonie is een neurologische aandoening die een stoornis in de spiertonus veroorzaakt. Dit is te wijten aan een fout signaal dat wordt uitgezonden door de hersenen. Mensen die aan dystonie lijden, kampen met onwillekeurige spiersamentrekkingen. Dit resulteert in abnormale houdingen of motoriek zoals een stijve nek, schrijfkramp of blefarospasme (onwillekeurige samentrekking van de oogleden). Het kan ook veralgemenen, zodat mensen die erdoor getroffen worden uiteindelijk in een rolstoel terechtkomen, of waardoor hun skelet vervormd geraakt. Dystonie kan op elke leeftijd voorkomen, vanaf de kindertijd. De aandoening wordt behandeld met medicatie, met name inspuitingen met botulinetoxine (botox), en soms ook met neurochirurgie, gericht op stimulatie van de diepe hersenen. De ziekte van Huntington is een neurogenetische aandoening, gekenmerkt door onwillekeurige bewegingen die de gebaren versterken (chorea), cognitieve stoornissen en gedragsstoornissen. Ze wordt met een transmissierisico van 50% overgedragen van een ouder op de kinderen. De diagnose kan met absolute zekerheid worden gesteld via een eenvoudige genetische test. De ziekte van Huntington is voorwerp van een wereldwijd register Enroll-HD waaraan wij meewerken en dat toegang biedt tot eventuele klinische proeven. De behandelingen zijn louter symptomatisch en in feite slechts beperkt doeltreffend. Toch werd de voorbije jaren hoopgevende vooruitgang geboekt in het onderzoek. Ook andere pathologieën worden hier behandeld: rustelozebenensyndroom, syndroom van Gilles de la Tourette, paroxismale dyskinesieën, orthostatische tremor, …  Onze specialisten Verbonden dienst

Sinds enkele jaren wordt ook embolisatie ingezet voor adhesieve capsulitis. Deze nieuwe behandelingsoptie vermindert de ontstekingsschade door de arteriële doorstroming naar pathologische zones te beperken. Ontdek twee klinische gevallen voor waaruit duidelijk blijkt welke impact deze aanpak kan hebben bij patiënten Image Adhesieve capsulitis, behandelingsopties en de voordelen van embolisatie Adhesieve capsulitis, ook gekend als frozen shoulder, stijve schouder of retractiele capsulitis, is een aandoening die tussen 2 en 10% van de bevolking treft (waarvan iets meer vrouwen), met een piekincidentie tussen 40 en 60 jaar. De symptomen evolueren in 3 fasen over verschillende maanden of jaren (tot 3 jaar) heen : aanzienlijke pijn, verstijving  en herstel. De diagnose is voornamelijk gebaseerd op het klinisch beeld en de medische voorgeschiedenis. Ondanks die multimodale behandeling kan de evolutie van de aandoening traag verlopen, met een aanzienlijke vermindering van de levenskwaliteit en langdurige beperkingen tot gevolg. Embolisatie is een minimaal invasieve benadering dat vermindert de pijn en verbetert de mobiliteit van de schouder in de maanden na de procedure.Ontdek twee overtuigende klinische gevallen die het belang en de effectiviteit aantonen van deze benadering, die een extra oplossing biedt voor het therapeutische arsenaal dat wordt aangeboden tijdens het hele zorgtraject van de patiënt. Raadpleeg onze klinische gevallen Behandeling van adhesieve capsulitis met embolisatie: een innovatieve oplossing die nu beschikbaar is bij het H.U.B. !Brussel, 21 januari 2025 – De dienst Interventionele radiologie van het Academisch Ziekenhuis Brussel (H.U.B.) biedt nu een veelbelovende minimaal invasieve benadering aan voor de behandeling van adhesieve capsulitis. De klinische resultaten tot nu toe bevestigen de werkzaamheid voor patiënten bij wie andere behandelingen hebben gefaald, zelfs erg gevorderde gevallen. Lees het persbericht Contact en informatieWil je meer weten over de behandeling van adhesieve capsulitis door embolisatie? Neem contact op met onze experts in Interventionele Radiologie

Vind alle klinische studies hier Module voor opzoeking klinische studies iFrameResize({ checkOrigin: false, onInit: function(frm) { document.getElementById('espCtEmbed').scrollIntoView({ behavior: 'smooth' }) } }, '#espCtEmbed') iFrameResize({ checkOrigin: false, onInit: function(frm) { document.getElementById('espCtEmbed').scrollIntoView({ behavior: 'smooth' }) } }, '#espCtEmbed')